Οι υπότιτλοι μιας ζωής
ή
Οι άνθρωποι τρέφονται με σάρκες, σαν λύκοι!
Ο Γιάννης Πλιάγκος γεννήθηκε το 1979 στην Αθήνα, όπου ζει μέχρι σήμερα. Το 2004 κέρδισε το Β΄ Κρατικό Βραβείο Νέων Θεατρικών Συγγραφέων του υπουργείου Πολιτισμού για το έργο του «Η ζωή σε άλλους πλανήτες». Το 2006 το διήγημά του «Δύο ευκαιρίες» συμπεριελήφθη στη συλλογή διηγημάτων του Βρετανικού Συμβουλίου “Tales from the city, Stories from the Sea”. Το «Ένα τρίτο αλήθεια και δύο τρίτα ψέματα» είναι το πρώτο του μυθιστόρημα.
Στο βιβλίο αυτό, ο Μιχάλης, ύστερα από τρία χρόνια ευτυχισμένου γάμου, χάνει τη γυναίκα του σε αυτοκινητικό δυστύχημα. Η απώλεια αυτή του ανατρέπει τη ζωή. Ωστόσο, ένα τυχαίο περιστατικό τον πείθει πως η Λιλίκα τον απατούσε. Δεν ήταν μόνον αυτός στη ζωή της; Και πώς ήταν ο άλλος; Πιο όμορφος; πιο δυνατός, πιο καταξιωμένος οικονομικά και κοινωνικά; Πόσο αληθινή και πόσο ψεύτικη ήταν η Λιλίκα μαζί του; Πόσο αληθινή και πόσο ψεύτικη ήταν η ζωή του μαζί της; Πόσο αληθινός και πόσο ψεύτικος ήταν κι αυτός;
Ο Μιχάλης ευθύς εξ αρχής αυτοαποκαλείται ανθρωπόμορφος λύκος, εισάγοντάς μας στη σκληρότητα του κόσμου που θέλει να μας γνωρίσει και της οποίας αποτελεί κομμάτι. Την επιθετικότητα την προβάλλει σαν αυτοσυντήρηση, καθαγιάζοντάς την ως αυτοάμυνα. Όμως αυτός ο μισογύνης –έτσι τον έλεγε η μάνα του– μέσα από τη γυναίκα του αγάπησε όλους τους ανθρώπους. Κι ας ήταν/είναι όλοι γύρω του λύκοι που τρέφονται με σάρκες, με πεδίο δράσης την αρένα της σύγκρισης και του εντυπωσιασμού. Η μάχη των δύο φύλων για την άσκηση εξουσίας καλά κρατεί, ενώ το συναίσθημα της κτητικότητας και του ανταγωνισμού μεταξύ των ανδρών, όταν η κρίση πέφτει στη γυναίκα, είναι τόσο ισχυρά που καλύπτουν το συναίσθημα της απώλειας; Αυτός, το στερεότυπο του άνδρα που καμάρωνε τη μαγειρική της και όχι το μεταπτυχιακό της, προσπερνά τον θάνατο που κόβει μια ζωή τέμνοντας και τις άλλες, προβάλλοντας τα τραύματα της παιδικής του ηλικίας που μένουν ανεξίτηλα. Ο θάνατός της μετράει και μετριέται με τον πόνο, τον φόβο, τον χαμό και πολλά «αν» που ενώνονται μεταξύ τους και γίνονται αλυσίδα γύρω στον λαιμό του. Με τον θάνατό της γνωρίζει τον εαυτό του, όπως με το πάθος που έζησε μαζί της γνώρισε το σώμα του. Και η απελπισία γεννά μια σκέψη: Θάνατος! Απελπισία, η μάσκα της εκδίκησης. Όλα αυτά τα συναισθήματα τον ωθούν στα άκρα και τον μετατρέπουν άλλοτε σε λύκο και άλλοτε σε αμνό.
Θάρρος και δειλία, άνθρωποι και λύκοι είναι το μείγμα από το οποίο είναι φτιαγμένοι οι ήρωες.
Τι κάνει τους ανθρώπους λύκους;
Ο συγγραφέας απλώνει τον μύθο σαν κινηματογραφικό σενάριο του Αλεξάντερ Πέιν, εισάγοντας σταδιακά τον αναγνώστη στον πυρήνα της ύπαρξης των ηρώων. Το χάσμα των γενεών ορίζει τις καταβολές τους, ενώ βασανίζονται από το μίσος και τον φόβο που σκηνοθετεί εσωτερικές μάχες. Θέλουν να γνωρίσουν την ταυτότητά τους, να γίνουν διαφορετικοί, όταν ταυτόχρονα θέλουν να ανήκουν στο σύνολο. Αλλάζουν πόλεις και ονόματα για να ξεγελάσουν τους άλλους ή στα μπλογκ επινοούν σαν μάσκες νέα ονόματα αποκαλύπτοντας κρυφά μυστικά και ψέματα, αποφεύγοντας τη μια και μοναδική αλήθεια, τον εαυτό τους. Άλλοι πάλι ζουν στην αναμονή, ενώ όνειρα, παιδικοί εφιάλτες, όλα μαζί γίνονται ένα επικίνδυνο συναισθηματικό κουβάρι.
Ο Γιάννης Πλιάγκος, με εμπνευσμένη, ανάγλυφη γραφή γεμάτη σφρίγος, παίζει με τα συναισθήματα και το παρόν. Ταυτόχρονα, συνδέει και το παρελθόν, με περιγραφές διαύγειας και σκότους. Τη διαύγεια που προκαλεί το τετελεσμένο του γεγονότος, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα το σκοτεινό της ανθρώπινης ψυχής και την ικανότητα που έχει όλα να τα χωρά, να τα κρύβει και να τα μετατρέπει σε ένα μείγμα από αλήθειες και ψέματα. Με γλαφυρότητα και λυρισμό –χωρίς να γίνεται μελό– διεισδύει στο βάθος της ύπαρξης των ηρώων και των γεγονότων, προβάλλοντας όχι αποσπάσματα της ουσίας τους αλλά αποκαλύπτοντας την ολότητά της. Και με δυνατό στοιχείο της γραφής του την παρατηρητικότητα, ξεδιπλώνει έναν πλούτο γνώσεων, διαφοροποιώντας συνεχώς τη θερμοκρασία του κειμένου και τη ματιά του αναγνώστη. Ωστόσο, η ισορροπία συναισθήματος και λογικής απογειώνουν το κείμενο δίνοντας μια άλλη διάσταση και βαρύτητα σε πρόσωπα και γεγονότα.
Συνοψίζοντας, στο ένα τρίτο του βιβλίου ο συγγραφέας περιγράφει δύο διαφορετικούς κόσμους, τον ήρωα αντιμέτωπο με την ταυτότητα της ύπαρξής του και το καθοριστικό γεγονός του θανάτου, ενώ στα υπόλοιπα δύο τρίτα είναι αντιμέτωπος με εκείνη, τον θάνατό της και τους άλλους.
Πόσα ψέματα άραγε περιέχει κάθε τρίτο; Ποιο έχει τα πιο πολλά; Σε ποιον ο Μιχάλης έχει πει τα περισσότερα;
Την απάντηση ο συγγραφέας την αφήνει στον αναγνώστη. Το «Ένα τρίτο αλήθεια και δύο τρίτα ψέματα» είναι ένα βιβλίο καλογραμμένο, με πλούσια πλοκή που συναρπάζει τον αναγνώστη και μέσα από το οποίο ο Γιάννης Πλιάγκος γεννά πολλές συγγραφικές προσδοκίες.
Εκδοτικός Οίκος ΚΕΔΡΟΣ
Συγγραφέας Γιάννης Πλιάγκος
Κατηγορία Ελληνική Λογοτεχνία
ISBN978-960-04-4342-4
Σελίδες 316
Ημερομηνία: 08.11.2013
Πηγή: diavasame.gr