Έφυγα από τα Γιάννενα. Αυτά δεν έφυγαν απ΄ εμένα.
Ή
Ευτυχώς, έχουμε ζήσει κι αλλιώς.
Ο Χριστόφορος Μηλιώνης γεννήθηκε στο Περιστέρι Πωγωνίου (του νομού Iωαννίνων) το 1932. Τελείωσε το Γυμνάσιο στη Ζωσιμαία Σχολή Iωαννίνων και σπούδασε κλασική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Τιμήθηκε με το Α’ Κρατικό Βραβείο Διηγήματος για το βιβλίο του «Καλαμάς κι Αχέροντας» (1986) και με το Βραβείο Διηγήματος του περιοδικού ΔΙΑΒΑΖΩ (2000) για το βιβλίο του «Τα φαντάσματα του Γιορκ». Συνεργάστηκε με τα εγκυρότερα περιοδικά και εφημερίδες, καθώς και ως επιφυλλιδογράφος στην εφημερίδα Τα Νέα.
Ο Συγγραφέας, στο βιβλίο του με τον τίτλο «Τα πικρά γλυκά», μέσα από ένδεκα διηγήματα με το προσφιλές του θέμα των αναμνήσεων, επανέρχεται στα πρώτα του βιώματα από την αγαπημένη του πατρίδα, την Ήπειρο και καταγράφει το τότε που γνώριζε τον κόσμο, ανακάλυπτε τον εαυτό του και τη φύση. Αφηγείται με νοσταλγία τη ζωή στο χωριό, γεμάτη από μόχθο, στερήσεις, όνειρα και ευωδιές, ενώ ταυτόχρονα γεφυρώνει το σήμερα περιγράφοντας το άοσμο και απάνθρωπο. Επίσης, μέσα από τα κείμενά του, δίνει σημαντικές λαογραφικές πληροφορίες, για τα ονόματα, τα επίθετα, τα παρατσούκλια, τις συνήθειες, τις εποχές, τα παιγνίδια, τον μισεμό, ακόμη και τον πόλεμο, αποτυπώνοντας εικόνες μιας άλλης εποχής. Με αναφορές στον Ολυμπιακό Ύμνο, άλλοτε στον Δον Κιχώτη και άλλοτε στο σημερινό ρατσισμό των Ελλήνων προς τους οικονομικούς μετανάστες, προσδίδει μια επιπλέον καταγραφή του χρόνου και τις διαφοροποιήσεις που επιφέρει.
Με καταφύγιο τις αναμνήσεις, πλούτο γλώσσας και με γραφή μεστή, καταγράφει με αγάπη τη ζωή και τον άνθρωπο, άλλοτε με χιούμορ και άλλοτε με τρυφερότητα. Ωστόσο μια βαθιά μελαγχολία δίνει την καθοριστική πινελιά στις εικόνες του, ενώ είναι έντονος και ο πόνος της απώλειας. Στις αφηγήσεις, τα δημοτικά τραγούδια κρατούν το ρυθμό, παντρεύοντας ή ερμηνεύοντας την ιστορία, ενώ γεννούν ταυτόχρονα την αμφιβολία στον αναγνώστη αν η ιστορία γέννησε τη δημοτική ποίηση ή αντίστροφα. Μοιάζει ο χρόνος να προσθέτει και αυτός στην αμφιβολία αυτή, ενώ διατηρεί ανέπαφη την πραγματική ουσία του γεγονότος. Τέλος, ο χώρος και ο χρόνος ζευγαρώνουν με την εντοπιότητα προσδίδοντας πρόσθετη αξία στα κείμενα. Στο σύνολό τους τα διηγήματα αυτά εμπνέονται από την απλή καθημερινότητά και γίνονται αυτοτελείς ιστορίες, θυμίζοντας στον αναγνώστη πολύ και «Τα φαντάσματα του Γιoρκ».
Ο Χριστόφορος Μηλιώνης στην «καφετέρια» των σελίδων του πλάθει μύθους από μικρά καθημερινά περιστατικά στα οποία δίνει βάθος χρόνου απλώνοντας τον ορίζοντα του χθες. επαληθεύοντας τον Σπ. Τσακνιά, ο οποίος στο βιβλίο του με τίτλο «Πρόσωπα και Μάσκες», (εκδ. Νεφέλη) τον αποκαλεί «γεννημένο διηγηματογράφο».
Ημερομηνία: 16.10.2008
Πηγή: diavasame.gr