Ξαναζώντας τη ζωή
ή
Η ζωή από μακριά
Ο Δημήτρης Πετσετίδης γεννήθηκε στη Σπάρτη το 1940 και σπούδασε μαθηματικά. Τα πρώτα του διηγήματα δημοσιεύτηκαν το 1977 στη λογοτεχνική σελίδα της εφημερίδας Τα Νέα. Παράλληλα συνεργαζόταν με το περιοδικό Το Δέντρο. Από το 1963 μέχρι το 1983 δούλεψε ως γελοιογράφος σε περιοδικά και εφημερίδες (Ταχυδρόμος, Επίκαιρα, Τα Νέα, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Εξόρμηση, Ποντίκι κ.ά.). Έχει εκδώσει τις συλλογές με διηγήματα: «Δώδεκα στο δίφραγκο» (εκδόσεις Το Δέντρο, 1986, Νεφέλη, 1999), «Το παιχνίδι» (Νεφέλη, 1991), «Επίλογος στα χιόνια» (Νεφέλη, 1993), «Ο Σαμπατές ζει» (Νεφέλη, 1998), «Τροπικός του Λέοντος», (Νεφέλη, 2001), «Σε ξένο γήπεδο» (Πατάκη, 2003).
Ο Δημήτρης Πετσετίδης στο βιβλίο του με τίτλο « Εν οίκω», καταγράφει μέσα από δεκαπέντε διηγήματα αναμνήσεις «κεκλεισμένων των θυρών», αφού χωροταξικά αναφέρονται στο δωμάτιο, την καμαρούλα, το σαλόνι, το κλειστό ή χαμένο δωμάτιο, τον όροφο, το HOTEL, την αίθουσα αναμονής, το αεροσκάφος… Παράλληλα, υπάρχουν και άλλοι χώροι στους οποίους αναφέρεται. Χωρίς τοίχους. Χώροι που περικλείουν συναισθήματα, σκέψεις και γνώση. Συνολικά, αυτές οι περιγραφές είναι το σπίτι της ζωής του, είτε αναφέρονται σε χώρους που οροθετούνται από τοίχους είτε σε χώρους του μυαλού και της καρδιάς του.
Ο συγγραφέας στα διηγήματά του περιγράφει το άγνωστο που τον κυριεύει και τον παγιδεύει σαν ψηλότερα κτίρια που του κρύβουν τον ουρανό ή σαν σκάλα που φτάνει στον τρίτο, ενώ εκείνος ζει στον τέταρτο. Νοιώθει έγκλειστος της ζωής με τα χωρίς βάση όνειρά του. Ωστόσο, ανεβαίνει, κατεβαίνει και επανέρχεται στην ίδια σκάλα των φόβων του…
Οι αναμνήσεις από την παιδική ηλικία είναι με τη γιαγιά στο σπίτι, να μεγαλώνει με μύθους και αγάπη. Και το δικό του δωμάτιο με κρεβάτι δίπλα στο παράθυρο, να βλέπει έξω. Φύση και αγάπη οι πρώτες αναμνήσεις, να ανακαλούνται σαν βάλσαμο του μυαλού και της καρδιάς τώρα που τα χρόνια έχουν περάσει. Μόνο με τον νου επιστρέφει στο δωμάτιο αυτό πια. Έχει πουληθεί στη σκληρότητα της ζωής. Σπίτια στη φύση που έγιναν διαμερίσματα στις πόλεις για να κατοικήσουν δίπλα τους μετανάστες. Να τι αλλάζει! Το περιβάλλον. Οι αναμνήσεις όμως μένουν στο μυαλό. Αυτές δεν αλλάζουν.
Στο γράψιμο και στο διάβασμα από παιδί βρίσκει μαγεία και διαφυγή. Όπως τότε, στο σκαρφάλωμα στον κορμό της συκιάς. Κι όμως, μέσα σε μια μικρή καμαρούλα –αυτή του σπιτιού του– έκλεινε ένα σύμπαν. Τα παιδικά του όνειρα. Τότε που όλοι ήταν μαζί από κάθε οικογένεια, γείτονες και χωριανοί. Αλλά με τα χρόνια η ζωή μοιάζει σαν ένα κλειδωμένο δωμάτιο που δεν έχει πόμολο, χωρίς κλειδαριά και διαφυγή, σφαλισμένο απέξω. Δεν υπάρχει πια το παράθυρο αυτό για να βλέπει έξω, προς την ελπίδα, το μέλλον. Κι ο νους επιστρέφει βασανιστικά και σε εκείνες τις ευωδιές. Αυτές που θυμίζουν τις αυλές και τη μάνα που δεν τον γέννησε, αλλά, απλά, σαν μάνα τον αγάπησε. Και ξαφνικά όλα ζωντανεύουν, γεμίζουν το δωμάτιο και οι άνθρωποι σαν άγγελοι φεύγουν προς τον ουρανό. Και η σύντροφος να μην καταλαβαίνει καθώς δεν μπορεί να μπει σε κείνες τις εικόνες και τις οσμές. Σκοτεινό δωμάτιο είναι το δωμάτιο του νου. Γεμάτο από ανθρώπους, φωνές του παρελθόντος. Άλλοτε κλειδωμένο, άλλοτε σαν αίθουσα αναμονής και, τέλος, το δωμάτιο 34 ενός νοσοκομείου, όπου η ζωή μετριέται με στατιστικές, ενώ το παράθυρο στον τοίχο σε βγάζει αλλού. Επιλογή ζωής, «οικεία βουλήσει».
Το βιβλίο με τον τίτλο « Εν οίκω» είναι ένα σύνολο διηγημάτων με γραφή ποιητική ως προς την αποτύπωση των συναισθημάτων και την οικονομία των λέξεων. Γραμμένο νοσταλγικά, περιγράφει τις χαρές της ψυχής, αυτές που πρόφτασε και έζησε, τον πόνο γι’ αυτά που έφυγαν και τη λύπη για όσα δεν ήρθαν ποτέ. Με το άρωμα των λουλουδιών μιας παλιάς αυλής, τα κείμενα δείχνουν το βάθος του χρόνου και της ψυχής του συγγραφέα.
Εκδοτικός Οίκος Μεταίχμιο
Συγγραφέας Δημήτρης Πετσετίδης
Κατηγορία Ελληνική Πεζογραφία
ISBN 978-960-501-706-4
Σελίδες 137
Ημερομηνία: 05.06.2012
Πηγή: diavasame.gr