Η ελληνική πανεπιστημιακή παθογένεια και η προτεινόμενη θεραπεία της
ή
“Η Εκπαίδευση χρειάζεται τόλμη και αρετή”
Ο Θέμης Λαζαρίδης σπούδασε Χημικός Μηχανικός στο ΑΠΘ και συνέχισε τις σπουδές του στο Delaware των Ηνωμένων Πολιτειών κάνοντας εκεί και το διδακτορικό του. Με υποτροφία συνέχισε τις μεταδιδακτορικές σπουδές του στο τμήμα Χημείας του Harvard και από το 1998 διδάσκει στο τμήμα Χημείας του City College. Ασχολείται ερευνητικά με τη Θεωρητική και Υπολογιστική Βιοφυσική.
Ο συγγραφέας του βιβλίου «Ο δρόμος για την αναγέννηση του ελληνικού πανεπιστημίου», Θέμης Λαζαρίδης, το 2005, όντας νέος αναπληρωτής καθηγητής και εκτός ελληνικών πανεπιστημίων, αποφασίζει, ενόψει της επικείμενης αλλαγής του θεσμικού πλαισίου, να γράψει μια επιστολή υπογεγραμμένη από επιστήμονες του εξωτερικού που να αναφέρεται στην πραγματικότητα των ελληνικών πανεπιστημίων και να προτείνει λύσεις για τη βελτίωση της κατάστασης και την επίλυση των προβλημάτων τους. Η κίνησή του αυτή συγκέντρωσε 170 υπογραφές και προτάσεις, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα ιστολόγιο (Greek University Reform.org ), του οποίου πολλές αναφορές έγιναν άρθρα σε μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδες. Το υπουργείο Παιδείας μένοντας παγερά αδιάφορο, δεν απάντησε, δεν αναγνώρισε και δεν προβληματίστηκε από την κίνηση αυτή και το χειρότερο δεν πειραματίστηκε πάνω στις προτεινόμενες λύσεις, γεγονός το οποίο θα το βοηθούσε να αποφύγει τις αναταραχές στην παιδεία οι οποίες ακολούθησαν.
Ο Θέμης Λαζαρίδης με γραφή την οποία καθοδηγεί η ιδεολογία, ο ρομαντισμός , η αγάπη για την ελληνική Ανώτατη Εκπαίδευση και χωρίς ίχνος λαϊκισμού, αναφέρεται σε συγκεκριμένα πρόσωπα και πράγματα με απόλυτη ειλικρίνεια και θάρρος, τολμώντας να στηλιτεύσει όλους όσους θεωρεί υπευθύνους για την κατάσταση, από απλούς βουλευτές και υπουργούς μέχρι πρώτου βαθμού συγγενείς αρχηγών κομμάτων, χωρίς να αφήνει εκτός τους κυρίους υπευθύνους, ακαδημαϊκούς και φοιτητικές ενώσεις, οι οποίες τον φοιτητικό συνδικαλισμό τον ασκούν σαν μια παρωδία της Δημοκρατίας.
Αποκαλύπτει πώς οι διαπλεκόμενες πελατειακές σχέσεις πολιτικών, ακαδημαϊκών και φοιτητών διέπουν και καθορίζουν τη λειτουργία των πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων, θέτοντας σε κίνδυνο όχι μόνο την εκπαίδευση η οποία έχει εκπέσει του όρου ΑΕΙ, αλλά και αναπαράγοντας εντός των πανεπιστημίων το πρόσωπο μιας σαθρής και παρηκμασμένης κοινωνίας χωρίς όραμα και αξίες όπου όλοι μάχονται για προσωπικά συμφέροντα. Έτσι όπως ακριβώς γίνεται στους δρόμους. Κλίκες, αναξιοκρατία, ενδογαμία, νεποτισμός φρακταλική δομή, αναποτελεσματική διοίκηση, εσωστρέφεια, ξενοφοβία, αθέμιτες πολιτικές παρεμβάσεις, πρόχειρη εκπαιδευτική πολιτική, χαλαρότητα σπουδών, αναποτελεσματικοί μηχανισμοί κρίσης και στείρα διαχείριση ερευνητικών προγραμμάτων, είναι οι πληγές των ΑΕΙ με αποτέλεσμα η βία να κυριαρχεί και να επιβάλλει τη δική της τάξη.
Ο Θέμης Λαζαρίδης, με χρήση γλώσσας η οποία αναδεικνύει την επιστημοσύνη της , αλλά και με το χέρι στην καρδιά, καταγράφει τα κακώς κείμενα της ελληνικής Ανώτατης Εκπαίδευσης, προτείνοντας παράλληλα μοντέλα διοίκησης, φύλαξης πανεπιστημιακών χώρων για έμψυχο και άψυχο υλικό, σύστημα συνεχούς αξιολόγησης πανεπιστημίων, καθηγητών, φοιτητών και του έργου τους, σύνδεση των πανεπιστημίων και των ακαδημαϊκών με το διεθνές πανεπιστημιακό περιβάλλον, ανάκληση των διακεκριμένων Ελλήνων επιστημόνων της διασποράς, εκπαιδευτική πολιτική που να προάγει την αριστεία, ώθηση του ερευνητικού προγράμματος πανεπιστημίων και φοιτητών, θέσπιση οικονομικής πολιτικής για οικονομικά ασθενέστερους φοιτητές, αλλαγή του τρόπου εισαγωγής στα ΑΕΙ, αυτόνομη και ανεξάρτητη αρχή για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Τέλος, διαχωρίζει την έννοια της ακαδημαϊκής ελευθερίας και του ασύλου προτείνοντας τη διατήρησή του και το δικαίωμα της άρσης του να το έχει το πρυτανικό συμβούλιο, όταν κρίνει πως συντρέχουν λόγοι ασφάλειας.
Ταυτόχρονα με την άποψή του περί ριζικής αναθεώρησης του άρθρου 16, τάσσεται υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων, τονίζοντας πως στο κράτος έγκειται να θέσει το σωστό θεσμικό πλαίσιο του τρόπου λειτουργίας και αξιολόγησής τους.
Και αναφέρει με αισιοδοξία και ελπίδα για το μέλλον πως στα ελληνικά πανεπιστήμια υπάρχει ένας σημαντικός αριθμός φοιτητών οι οποίοι κάτω από αντίξοες συνθήκες επιτελούν έργο επιστημονικό, το οποίο μπορεί να προκαλέσει όχι μόνο την άνθηση αλλά και την αλλαγή του πανεπιστημιακού σκηνικού, η οποία πρέπει να προέλθει από τον πυρήνα του. Τους οραματιστές / εμπνευσμένους καθηγητές και τους χαρισματικούς φοιτητές. Τα κάστρα εκ των ένδον χάνονται ή κερδίζονται.
Ημερομηνία: 16.01.2009
Πηγή: diavasame.gr
Εκδοτικός Οίκος Κριτική
Συγγραφέας Θέμης Λαζαρίδης
Κατηγορία Πανεπιστήμια – Ελλάς
ISBN 978-960-218-591-9
Σελίδες 259