Διαβάζοντας τους πίνακες.
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΡΗΝΑΣ
Ο Βαγγέλης Ρήνας, ζωγράφος και γλύπτης, με σημαντική πορεία στο
ενεργητικό του συμμετέχει στην έκθεση, BROKEN MIRROR, στην Gallery Argo, με μια τετράπτυχη αφήγηση, τέσσερα κομμάτια του δικού
του σπασμένου καθρέπτη, όπου μάς εξιστορεί την αποσπασματικά πορεία της ανθρώπινης ύπαρξης.
Στον αρχικό πίνακα ένα γαλάζιο σύμπλεγμα, Νηρηίδες, Σειρήνες, άνθρωποι και ζώα, σώματα
γυμνά, όλα σαν φτιαγμένα από μάρμαρο, μέσα στην ομορφιά, την αθωότητα και την αλήθεια
τους, βρίσκονται στο στάδιο, πριν ακόμη γεννηθούν και ξεκινήσουν το ταξίδι τους από τη
θάλασσα ή από τον ουρανό, στη γη.
Οι δύο επόμενοι πίνακες, χθόνιοι. Σαν να είναι φτιαγμένοι
από πηλό, σάρκα και οστά, αφηγούνται τη γήινη παρουσία τους. Στον πρώτον, απεικονίζεται ένα
σπαρακτικό ανθρώπινο συμπλέγμα, λίγο πριν την ένωση ή λίγο πριν τον αποχωρισμό του.
Μοιάζουν σώματα και ψυχές να είναι φυλακισμένα και εγκλωβισμένα στο σαρκίο τους. Στον
δεύτερο χθόνιο πίνακα εμφανίζονται μέλη ανθρώπινα σαν να μάχονται ή να τρέπονται σε άτακτη
φυγή, κάποια σώματα με δεσμά ακόμη επάνω τους και έχοντας χρωματικές αλλοιώσεις στο
δέρμα τους δείχνουν ίσως, την επιστροφή στην αφετηρία τους. Τη θάλασσα ή τον ουρανό.
Και στον τελευταίο πίνακα ένα ανθρώπινο σύμπλεγμα, έχει σχεδόν αποβάλει το χθόνιο του σώματός
του. Έχει απομείνει μόνο στις απολήξεις των ακρών του, το οποίο και πάλι χρωματίζεται
γαλάζιο. Μοιάζει, έχοντας αποβάλλει τη γήινη ύπαρξή του να ετοιμάζεται για την άνοδό του.
Ή, ίσως, να επιστρέφει και πάλι στη γη. Ένας αμφίσημος πίνακας όπου γίνεται δυσδιάκριτο αν
επιστέφουν στον ουρανό ή αν ετοιμάζονται αγκαλιασμένοι να επανέλθουν στη γη.
Χρώματα ζωντανά κ γεμάτα σκιές μιλούν και κρύβονται σιωπώντας. Σώματα ανθρώπινα
μάχονται, ενώνονται, χορεύουν, σπαράζουν, νεκρώνονται, τεμαχίζονται, γίνονται σκιές και
κομμάτια του εαυτού τους. Συγχρόνως γίνονται, θραύσματα του χρόνου.
Ο Βαγγέλης Ρήνας, μέσα από αυτούς τους τέσσερεις πίνακές του, μάς αφηγείται ζωγραφίζοντας κομμάτια του
υπαρξιακού κύκλου του ανθρώπου, με κάθε έναν από αυτούς να κρύβει τα δικά του εσωτερικά συντρίμμια.
Ταυτόχρονα υπάρχει και μια άλλη ανάγνωση η οποία μοιράζει τους πίνακες σε δύο ζεύγη, να
συνομιλούν μεταξύ τους. Το ένα ζεύγος χθόνιο, υπαινίσσεται τη γήινη ύπαρξή του και το άλλο,
με το γαλάζιο της θάλασσας και του ουρανού να υπενθυμίζει την έλευση και κατάληξη του
ανθρώπου. Ωστόσο, ο ρεαλισμός και ο έντονος καθαγιασμός των σωμάτων τούς δίνει πνοή,
ένταση και ζωντάνια. Τα ζωντανεύει στα μάτια του θεατή.
Ο Βαγγέλης Ρήνας με ομορφιά και χρωματική ποίηση αφηγείται το δράμα της ανθρώπινης
ύπαρξης η οποία σε όλες τις στιγμές της αναζητά τη στοργή και την αγκαλιά της αγάπης.
Τότε μόνο δεν είναι μόνη!
Τούλα Ρεπαπή
Κριτικός Λογοτεχνίας